Barcelona was geweldig

Vorige week zondag heb ik kort kunnen vertellen hoe het is gegaan in Barcelona in mijn blog ‘Gelukt’. Maar voor de liefhebbers het volledige verhaal van mijn eerste marathon, de pre-party en de after-party.

De marathon

Eerst de marathon zelf. Een ontbijt van drie pannenkoeken met banaan in kokosolie gebakken, een banaan en twee repen. Verder voor onderweg vier gelletjes mee en genoeg water drinken en dan moet ik voldoende brandstof hebben.

Spanning

Met gezonde wedstrijdspanning loop ik 40 minuten voordat het startschot valt de voordeur uit. Goed ademhalend ga ik rustig naar de start. Het zonnetje schijnt en het is lekker bedrijvig. Uiteraard weet ik precies waar ik heen moet, want dat kan je voorbereiden. Op Google Streetview heb ik daar al even rondgelopen. Nee, ik heb niet 42km op Streetview gelopen, maar alleeen rond de start.

Top organisatie

Alles is lekker ruim opgezet, dus in tegenstelling tot de 20km van Parijs kan iedereen gewoon in het juiste startvak plaatsnemen. Geen business runs, le Champion voorrangsvakken etcetera, maar keurig op volgorde van verwachte eindtijd. Na zo’n 7 minuten dat de eersten zijn vertrokken ga ook ik de start over en kan het grote avontuur beginnen. Veel publiek, veel muziek en onderweg herkenning rondom het stadion van Barcelona, want daar waren we een dag eerder nog.  Met zo’n 200 meter voor me de pacers van 3.30u loop ik 12 km/uur.
Af en toe een blik op het horloge werpend zie ik dat ik een paar hartslagen te veel heb ten opzichte van mijn schema. Maar ik maak het niet te gek en het gevoel is goed.

Mijn supporters

Het duurt weer even voordat ik langskom

In de buurt bij het 13 kilometer punt staan Annie, Mark en Sophie en het is echt heel prettig dat ze er zijn, dat geeft een boost. Een glimlach en een brul dat het prima gaat loop ik verder.
De race heb ik opgedeeld in 3x14km, dus iets later de eerste finish; die van 1/3 van de race. Dan werk ik toe naar de 21km, want dat is de maximale afstand die ik tot nu toe heb gelopen en daarna is het kijken wat er gaat gebeuren… Ondertussen neem ik elke 5km enkele slokken water. Om me heen kijkend geniet ik van de mensen, de muziek, de gebouwen en moedig ik medelopers aan die een rolstoel voortduwen. Bikkels zijn dat en ze krijgen een welgemeende duim.

 

Fris in het hoofd met zwaarder wordende benen

De snelheid kan ik aardig vasthouden, maar de bovenbenen worden wel zwaarder. Gelukkig voel ik me in m’n hoofd heel fris. Enige angst die ik heb ik dat de benen zo vollopen dat je echt niet meer vooruit komt of kramp krijgt.

Wachten bij het 37km punt

Ik passeer het 28km punt en besef dat ik nog maar 1/3 hoef te lopen. Ik stel steeds kleinere mijlpijlen, de 30km, een drankpost, de volgende bocht, een rockband en dan richting de Arc de triomf waar ‘mijn’ publiek staat. Dit is op bijna 37km. Wederom die boost en met de sterke wil om naar de finish te gaan roep ik dat de benen zwaar zijn, maar dat ik het ga redden! Overal publiek en het besef komt dat het einde in zicht is. Eenmaal de laatste boulevard opdraaiend loop ik zonder te zijn ingehaald door de pacers van de 3.45u naar het einde en weet ik dus dat ik onder de 3.45u ga finishen.

Voldaan en redelijk fris ga ik over de finish in een tijd van 3.40.26u YES!

Tussentijden en plaats ten opzichte van de rest van het veld

Na de finish

Een sportdrankje, water, stukje banaan, een mandarijn en de medaille pak ik aan en loop naar de afgesproken plek bij de finish. Een warm onthaal van ‘mijn supporters’ en Willem en Maxima. Nagenieten en terug naar het appartement voor een welverdiende warme douche. Nu ik het schrijf krijg ik nog een keer lekkere kriebels.

Ga je nog een keer een marathon lopen? Ja, dat denk ik wel. Welke? Wanneer? Nog geen idee…

  

De Pré-party

Ons bezoek aan FC Barcelona op zaterdag was een feest. Lekker in het zonnetje genieten van een wedstrijd die in 6-0 eindigde. Oké het was niet echt een wedstrijd, maar o.a. Iniesta, Messi en Neymar lieten zoveel geweldige acties zien dat ik echt heb genoten. Naast de wedstrijd is het natuurlijk heel indrukwekkend om met ruim 100.000 man in een station te zitten. Oordeel zelf.

’s Avonds gaan we op zoek naar Paella, want dat lijkt me wel wat als hardloopmaaltijd. Dat is niet Catalaans, dus niet zo eenvoudig te vinden. Maar dan mogen we ineens op straat Paella proeven bij een dame die naar ons toeloopt en het smaakt heerlijk. Opgelost!

Best wel een hoop mensen 😉

De after-party

De after-party begint op zondagmiddag en eindigt op dinsdagavond. Wat een geweldige stad is Barcelona. Veel gezien, veel gegeten en met mate geborreld.

Fietstochtje door Barcelona

Panorama Sagrada Familia

En natuurlijk lekker eten

De marathon van Barcelona is een absolute aanrader evenals de stad zelf. Nogmaals wil ik iedereen hartelijk danken voor de support!

Gelukt!

Even een kort berichtje dat de marathon is volbracht. Het was pittig, maar ik ben zeer tevreden over m’n eerste marathon. Een hoop mensen langs de kant, veel muziek en dat helpt… En niet de vergeten de support van Annie, Mark en Sophie. Helemaal super!

Na de pak ‘m beet 24km werden de benen langzaam aan wat zwaarder, maar ondanks dat het voelde dat ik steeds langzamer ging kon ik nog wel tempo houden.

De eindtijd is 3.40u en een beetje en daar ben ik heel tevreden over!

Later meer, het is namelijk tijd voor pinchos met een biertje!

        

Zondag a.s. is het dan zover

De laatste week heb ik prima doorstaan. Afgelopen zaterdag m’n laatste echte training (14km) en maandag en woensdag nog even de spieren kietelen door een klein kwartiertje hard te lopen. Verder heb ik de afgelopen twee weken niets gedronken. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Verder alle tips opgevolgd door niet teveel bij hoestende collega’s te gaan zitten of bij snotterige kinderen in de buurt, dus laten we zeggen dat ik niets aan het toeval heb overgelaten.

FAQ

• Ben je er klaar voor?
• Vindt je het spannend?
• Heb je er een beetje zin in?

Antwoorden: Ja, ja en ja

Wat eet je zoal de laatste dagen

Pannenkoeken beslag

Eigenlijk niet zo gek veel anders dan normaal. Niet te vet is het advies. En verder koolhydraten stapelen. Maar dat hoeft niet persé door grote hoeveelheden pasta te gaan eten, want daar heb je poeder (Carbo loader) voor. Vandaag ben ik vrij, dus ga ik maar eens een lekker maaltje maken met kip, kerrie, appel, ui, banaan en rijst. Aten we vroeger thuis geregeld en lijkt me een prima sportmaaltijd.

Alleen de grote vraag; wat eet ik zaterdagavond in Barcelona? Marathon-tapas denk ik…

Voor de zondagochtend heb pannenkoeken gemaakt met banaan,

Herkenning tijdens de marathon

En dan ga je straks lopen en staan Annie, Sophie en Mark langs de kant en zien ze je niet… Dat moeten we zien te voorkomen. Dus afgelopen zaterdag een fel geel loopshirt gehaald en dan zou ik met mijn lengte en gele shirt wel op moeten vallen tussen de kleine Spanjaarden. Er zijn natuurlijk pakken denkbaar dat je veel meer opvalt, maar dat leek mij niet nodig. Dus niet ik maar Annie, Sophie en Mark trekken een carnavalsoutfit aan 😉 Nee hoor, we houden het eenvoudiger; een herkenbare Willem en Maxima vlag!

Ik laat jullie weten hoe het is gegaan!
Bekijk een leuk filmpje van de route op Youtube https://youtu.be/tZWw-Xu6i6o

 

 

 

De marathon komt dichtbij – 10 dagen

Spannend? Ja, best een beetje. Ik heb er wel vertrouwen in, maar het feit dat ik nooit een dergelijke afstand heb gelopen maakt het spannend. Dus ik heb mezelf voorgenomen om niet eigenwijs te zijn en de voorgeschreven hartslag aan te houden. Het voornaamste doel is namelijk toch om de marathon uit te lopen.

Barcelona here we come!

Het appartement staat op loopafstand van de start. Op zaterdag heen, dus  niet teveel verleidingen in de dagen ervoor, maar vooral daarna lekker genieten in Barcelona. Zaterdagmiddag naar FC Barcelona (lekker zitten, dus ook prima voorbereiding). Ook maar even de vrijdag ervoor vrij genomen om helemaal uitgerust te zijn.

Niet verzaakt

De afgelopen tijd heb ik veel getraind en niet verzaakt. Na de halve marathon van Schoorl, waar ik over schreef in m’n vorige blog, heb ik er al weer 9 trainingen opzitten. Soms op dinsdag en zaterdag met de groep, 1x vogeltjes kijken met Sophie, maar vaak alleen en dan loop ik op marathontempo. Vorige week 4x gelopen en 2x getennist, dat is misschien wat veel, maar ach tegen Maurik tennissen is natuurlijk niet zo inspannend.

En ook gisteren, toen het een potje rotweer was ben ik gaan lopen. Vervolgens kom je één loper tegen en dat is tennisteamgenoot Tom! Respect! Dus wat zullen we fit aan die start verschijnen met de tenniscompetitie. Wellicht gaan de blogs in april en mei wel over de prestaties op de tennisbaan en de borrel erna…

Niet ziek worden

Met nu nog 10 dagen te gaan hoef ik nog maar 1x te trainen en verder 2x de spieren wat activeren door een klein kwartier te gaan lopen. De voorbereiding zit er dus bijna op en nu maar hopen dat ik helemaal fit blijf. Om me heen hoor ik mensen snuffen, proesten en hoesten. Dus zieke collega’s; blijf uit m’n buurt!

Andere dingetjes

 

Klussen op Marquette

Naast het lopen klus ik wat op Marquette. De banen moeten worden aangelegd voor komend seizoen en uiteraard wil ik ook daar niet verzaken. Vele handen maken licht werk en zo zijn we al aardig opgeschoten. Verder nog eters over de vloer, wat andere festiviteiten met onze nichtjes die bleven slapen, nog even naar de Nozem met m’n zus en ga zo maar door…

Druk? Nee, maar dit is wel precies de reden dat ik voor het schema van Sportrusten heb gekozen, want met een traditioneel marathon schema was het wel te druk geweest.

Alvast paaseieren schilderen

 Hoe ziet de laatste week eruit?

Rustig aan, goed eten en niet ziek worden. Verder een beetje het weer in de gaten houden, want wat moet ik meenemen/aantrekken? Voorlopig lijkt het erop dat het een korte broek met shirtje zal zijn… Ik heb er heel erg veel zin in en kan niet wachten totdat ik over de finish kom!

Zondag 13 maart, daar gaat het om!

Ik wil jullie allemaal bedanken voor de leuke reacties en vele duimpjes de afgelopen tijd en misschien volgt er nog een verhaaltje voor vertrek, maar zeker nadat de marathon is voltooid.

Ik lig op schema

We gaan even twee weken terug en komen uiteindelijk uit bij de halve marathon die ik gisteren heb gelopen… Geen zin om verder te lezen 😉 Ik lig op schema.

Volle week

Tja, daarna nog dezelfde blik.

Lekker trainen in de ochtend.

En dan zit je week eigenlijk alweer te vol. Dinsdagavond naar een KNLTB bijeenkomst in Loosdrecht, woensdag naar het theater en donderdagavond voor je werk in Rotterdam om daarna nog in Heemskerk te gaan tennissen. Maar zoals trainer Martin iedere week in de mail heeft staan Excuses are useless  – Results are priceless

Dus maandagavond trainen, donderdagochtend trainen en zondag een 10km-wedstrijd. Geen PR weer met windkracht 7, toch maar zo hard mogelijk lopen. Tennissen dient als vervanging van mijn ‘vogelkijk training’.

Texel

Start vanaf de boot

In m’n vorige blog had ik het over de halve Marathon van Texel en dat het lastig is om een startbewijs te bemachtigen. Maar het is gelukt! Op twee computers tegelijk en twee keer gelukt. Ook Sophie heeft met dank aan Mark een startbewijs, dus ik had zomaar de luxe van een startbewijs teveel. Maar dan zijn er in de hardloopgroep ook nog mensen zonder startbewijs en zo is nu ook Brigitte van een startbewijs voorzien. De volgende dag weet Martin te vertellen dat 12 man uit de hardloopgroep meedoen met Texel. Ik zeg gezellig!
De leukste B&B van Den Burg is vastgelegd, dus er ontbreekt helemaal niets om er een topweekend van te maken.

PR weer

Leuk al die zware halve marathons, maar zo komt er nooit een fatsoenlijk PR op de halve. Al whatsappend met Sophie besluiten we ook de Marquetteloop te gaan doen. 21 km bij PR weer en anders 14 km. Zo leuk is het nu ook weer niet om 3x hetzelfde rondje te lopen.
Ik vind het een mooie term: PR weer. En wat het is? Niet te warm en weinig wind.
Maar wie weet zoek ik nog wel een andere snelle halve marathon…

Met windkracht 7 door de polder

Op zaterdagavond thuisgebleven om op zondag een snelle 10 te kunnen lopen bij de Twiske Molenloop. Maar de omstandigheden lieten het niet helemaal toe. Evengoed wel tevreden. Misschien iets te hard gestart, maar als je de grens nooit opzoekt gaat je nooit harder. Het was alweer een tijd geleden dat ik samen met Chris en Sophie een loopje had gedaan, dus dat was ook leuk!

Vervolgens maandag niet gelopen, want toen stormde het met windkracht 9 a 10 wel heel erg. Dinsdag was Annie jarig. Lekker uit eten naar de Open Keuken, dus dat is ook lastig combineren met hardlopen.
Dus als je dan toch een beetje aan je trainingsarbeid wilt komen, dan ga je dus woensdag en donderdag lopen. Dus goed dat de wijn-proefavond op donderdag niet door ging (ook jammer natuurlijk!).

Halve marathon als training

Het is niet makkelijk als je weet dat je harder kan om je dan in te houden. Maar de opdracht die ik mezelf heb opgelegd is lopen op marathonsnelheid / marathonhartslag.

Zoals altijd is het leuker om met een hardloopmaatje op pad te gaan dan alleen. Bij afwezigheid van m’n vaste hardloopmaatjes was er snel een nieuwe gevonden (wie wil er nou niet gezellig met mij op pad) in de persoon van Stefan. Geregeld spreken we elkaar in de sporthal en we gingen allebei de halve marathon ‘Groet uit Schoorl’ lopen. Dus 1+1=2

Fietsen achterin de auto, Stefan opgehaald en richting Schoorl. Maar we kunnen zo dichtbij parkeren dat de fietsen niet nodig blijken. Ruim op tijd om rustig het laatste reepje te eten en nog wat te drinken. En dan op naar de start.

Hartslag

Zoals eerder te lezen heb ik schema waarin ik veel loop op mijn marathontempo. En dat betekent dat ik met een hartslag zo tussen de 162 en 165 zonder te verzuren en marathon kan lopen. Dus deze halve marathon gebruik ik als training.
Nog nooit heb ik zo relaxed een wedstrijd gelopen. Horloge in de gaten houden en verder genieten van de prachtige omgeving.

Aardig constant gelopen met aan het einde nog een kleine versnelling

Mensen kijken, wat een feest!

Verder is het natuurlijk mooi om mensen te kijken. Met enig medelijden hoor ik sommige lopers hijgen als een paard. Verder zie ik mensen lopen in een hele rare houding, op verkeerde schoenen en geniet ik van de mensen die in het begin voorbij stoven en ik later weer inhaal. Meestal kijk je mensen vanaf het terras of op een kleedje bij de Eiffeltoren, maar nu al lopend is het ook genieten.

Uiteraard is het lastig om je in te houden af en toe, dus tegen de wind ik test ik mezelf even door naar een groepje ervoor te lopen. Ik heb veel over, dus test geslaagd.

Onderweg kom ik nog Ernst en Ruud tegen die aan het trainen zijn voor de marathon van Rotterdam en maak een praatje met ze. Dus voordat je er erg in hebt ben je weer 2 km verder.
Ik finish in 1 uur en 50 minuten. Aangezien ik op marathontempo heb gelopen zou ik dus straks uitkomen op 3.40u

Dus laat ik 3.40u nu als verwachte eindtijd neerleggen en omdat ik verder ook niet vies ben van een beetje kapot gaan hoop ik dat ik richting de 3.30u kan gaan.
Maar kort samengevat: Ik zit op schema.

Palmares

Dus ook de ‘groet uit Schoorl’ kan ik op mijn palmares bijschrijven. Leuk woord; Palmares! Dit was het woord waar we laatst naar zochten tijdens een etentje bij het Zomerhuis. Ik ken het woord, maar niet iedereen. Ik denk dat dit komt omdat het in de wielrennerij wordt gebruikt en daar ben ik thuis wel mee opgegroeid.
En Mark, let op de klemtoon.

Leuk dat ik zo ook nog even wat educatie in mijn blog stop!

de (m)/het palmares

zelfst.naamw.

Uitspraak:

[pɑlma‘rɛs]

lijst van bijzondere prestaties die je hebt geleverd

Voorbeeld:

`Hij heeft heel wat overwinningen op zijn palmares.`

Het mooie parcours van ‘Groet uit Schoorl’

 

 

 

 

Kennen jullie de Pitt Hopkins Run?

Ik ben in afwachting van de inschrijving voor de halve marathon van Texel. Het moet niet gekker worden dat je tegenwoordig dus gewoon je best moet doen om een stukje te kunnen hardlopen. De dam tot damloop, de Alkmaar cityrun en dus ook de halve marathon van Texel zijn razend populair. De eerste twee heb ik al vaker gelopen, maar de laatstgenoemde nog niet. De start is vanaf de boot en via een mooi afwisselend parcours is de finish in Den Burg.

Voordat zo om 00.00u de inschrijving start neem ik de afgelopen week even met jullie door. Het was een week met heel veel regen en heel veel wind. Kijkend naar het weerbericht en naar je schema probeer je wat te plannen, maar uiteindelijk pakt het toch altijd anders uit.

Nat en wind

Dinsdagavond, regen en wind. Maar de regenjas ging aan en met de hartslagmeter om een mooi rondje gemaakt. Op de Noordermaatweg hield ik rechts aan, maar af en toe stond ik door een windvlaag aan de linkerkant van de weg. Maar tevreden dat ik toch gelopen heb. Ik warm nog even op onder de zonnebank en na een lekkere warme douche duik ik voldaan het bed ik.

Vroeg

Woensdag weer wind en regen. Zal ik dan op de baan gaan lopen? Maar het weerbericht voor donderdag ziet er veel beter uit… wat nu, want ’s avonds moet ik ook tennissen. Op zich kan ik voor het tennissen ook gaan lopen… Wat ik ook kan doen, is vroeg in de ochtend gaan lopen. Had iemand mij een jaar geleden gezegd dat ik voor het werk ging hardlopen, dan had ik deze persoon voor gek verklaard. Dus om 6.40u loop ik donderdagochtend de deur uit. Wel wind, maar prima temperatuur en geen regen. Na 12km ben ik weer thuis en na een douche ben ik fris en fruitig en kan vol goede moed naar kantoor.

Na m’n twee ‘lange’ trainingen op hartslag kan ik zonder problemen zaterdag meelopen met m’n hardloopgroep. Een beetje glibberen was het af en toe wel in de duinen, maar wat is het toch heerlijk om de duinen zo dicht in de buurt te hebben. Heerlijk gelopen onder leiding van Frans. De groep was klein, maar ik was er!

Sporten voor het goede doel

Ik zal het jullie eerlijk zeggen. Af en toe word ik wel een beetje moe van acties om een goed doel te steunen. We fietsen een keer de Alpe d’Huez op en dan mogen alle vrienden en kennissen geld overmaken. Aan de andere kant vind ik het heel belangrijk dat we die K-ziekte de baas worden en als dit ervoor nodig is…. En als iemand het dan doet die iemand heeft verloren en zelf genezen is dan juich ik het eigenlijk ook wel weer toe en zal ik ook een bijdrage leveren.

Maar als ik alle kennissen die op Facebook voorbij komen zou steunen, dan moet ik naar de voedselbank. Wat overigens ook weer een goed doel is.

Maar waar ik graag een bijdrage aan lever zijn de kleinschalige initiatieven. Zo heb ik met mijn reisgenoten geld opgehaald voor een kindertehuis in Nepal en we hebben zelf gezien wat voor mooi werk ze daar allemaal doen.
Maar waar wil ik nou eigenlijk heen? Dat is naar onderstaande goede doel, waarbij een run wordt georganiseerd door mijn oud klasgenoot Cathelijne. Lopen jullie ook mee?

Pitt Hopkins Run

Cathelijne en Joost zijn de ouders van Celeste, een meisje dat eind maart 2014 is geboren en bij wie in februari 2015 het Pitt Hopkins (PTHS) syndroom is vastgesteld.

Het PTHS syndroom wordt veroorzaakt door het missen van een stukje van het 18^de chromosoom. Het is een ernstig syndroom, waarbij de ontwikkeling van het kind zeer traag verloopt. Kinderen met dit syndroom zijn meervoudig gehandicapt. Een groot gedeelte van hen zal nooit in staat zijn om te lopen. Verder gaan de meeste kinderen niet praten, al kunnen sommigen wel enkele woordjes zeggen.

Het PTHS syndroom is zeer zeldzaam: in Nederland en België zijn ongeveer 40 kinderen en volwassenen met het syndroom gediagnosticeerd. Toevallig wonen er drie daarvan in ‘de buurt’: één in Beverwijk (Celeste), een meisje in Haarlem (Kate) en een meisje in Heemskerk (Anna).

Cathelijne loopt graag hard, en zij is daarom op het idee gekomen van de PTHS Run.

Lees het hele verhaal op de website en loop mee: www.pitthopkinsrun.nl/waarom/
En laat dit de 4e run zijn waarbij de gekte zo groot is dat er niemand meer bij kan!

 

Ann(i)e, op de fiets en een Walkman

Voordat je er erg in hebt zijn er alweer twee weken voorbij. De vorige blog ging over de halve marathon van Egmond. Op de rustdag na de halve een verslag gemaakt en dinsdag gingen de hardloopschoenen alweer aan. Een pittige training door het duingebied van Heemskerk onder leiding van Martin. De Egmond lopers konden iets aangepast trainen, maar het ging eigenlijk wel lekker.
De donderdag erop maar weer eens goed op hartslag gelopen, zoals mijn 100-dagen schema voorschrijft.

Walkman

Sony Walkman

En de donderdag was de eerste dag dat ik met muziek op liep. In de duinen vind ik het ook heerlijk zonder, maar doordeweeks in het donker over saaie verharde wegen is het wel heel lekker lopen met een deuntje van Jett Rebel en Kensington. Suggesties voor lekkere hardloopmuziek zijn welkom!

Anne

Vrijdag loop ik bijna nooit en nu ook niet. We gaan naar het theater in Amsterdam. Een prachtig theater bij de Houthavens waar de voorstelling ‘Anne’ speelt. Hoewel je het verhaal van Anne Frank kent, maakt de voorstelling heel veel indruk. Prachtige decors, goed acteerwerk en een slot waar je een flinke brok van in de keel krijgt.

Wat heeft bovenstaande nu met het lopen te maken?
Op zondag is het prachtig weer en ik ga de duinen in. Ondanks dat ik muziek op heb staan dwalen de gedachten af naar de voorstelling Anne. Zo zie ik een gezinnetje lopen met eenzelfde gezinssamenstelling en denk ik dat we blij mogen zijn met de vrijheid die wij hier hebben. Ik maak snel een vergelijk met de wereld zoals deze nu is en de landen waar je echt niet wilt leven. En zo vliegen verleden, heden en toekomst gedurende ruim een uur door mijn hoofd en heb ik geen tijd meer om aan m’n zware benen te denken. De conclusie na dit loopje is dat we in Nederland vooral tolerant moeten zijn en ‘lief voor elkaar’ zoals Eberhard van der Laan zou zeggen.

Mooi weer

Zoals gezegd was het een prachtige dag, maar ineens voel ik me beroerd en ga ik liggen. Dit duurt t/m woensdag. Ok, tussendoor ga ik af en toe zitten en naar het toilet, maar veel liggen en slapen.

Dus een flinke streep door m’n schema en de plannen om een nieuw PR op de 10km te gaan zetten. Want dat gaat het weekend nadat je 4 dagen plat hebt gelegen natuurlijk niet lukken.

Gelukkig gaat het herstel goed en loop ik zaterdag en zondag lekker door de duinen en ga weer vol goede moed richting Barcelona.

Proefetentje

De zaterdagavond is ook een voorbereiding op Barcelona. Want we gaan samen met Mark en Sophie een hapje eten bij het Zomerhuis en Mark en Sophie gaan ook mee naar Barcelona. De huiswijn is Spaans, dus die willen we wel. Voordat je het weet zit je 50 minuten te wijnen zonder een menukaart te hebben gezien. Goed teken, dus dat uit-eten in Barcelona gaat ook wel goed komen! Proefetentje geslaagd 😉 We hebben heerlijk gegeten en het drollige van de bediening werkt ontwapenend, dus het moeten wachten is vergeven ook de bediening krijgt op deze manier een voldoende.
Even een afzakkertje in Sonnevanck. Veel baarden en alternatieve looks. Er wordt veel geschaakt en het lijkt er op dat we tussen het internationale gezelschap zitten van het ‘Hoogovens’ schaaktoernooi. Buiten dat er enkelen een zweetlucht om zich heen hebben hangen is het goed toeven met een heerlijke Texelse Skuumkoppe.

Fietsen met Annie

De nieuwe aanwinst

En hoe krijg je Anneke op de fiets naar Wijk aan Zee en weer terug. Een stellig; ik ga echt niet fietsen is het enige wat Annie over fietsen naar Wijk aan Zee zegt. Maar dan is er een oplossing; een nieuwe fiets kopen! Dus op naar de winkel. Op de korte termijn is een taxi goedkoper, maar van die fiets gaan we nog een hoop plezier hebben.
Terug kiezen we voor de snelste weg en dat is de randweg. Ze hebben een heel mooi breed fietspad of is dat geen fietspad. Maar we komen geen auto tegen, dus veilig komen we uit bij het daadwerkelijke fietspad.

Zondag pakken we opnieuw de fiets, maar dit keer naar Marquette. Een gezellige kraamborrel van Michiel en Jennifer met een hoop bekenden, een hele lieve Baby, Surinaamse kippetjes en andere lekkere hapjes. Daar kan ik wel van genieten!

En zo is het weekend weer ten einde! Tot de volgende blog.

 

De halve van Egmond

De halve marathon van Egmond. Al weken lang worden hardlopers op Facebook gedemotiveerd door berichten hoe zwaar Egmond wel niet is.

Dat moeten we natuurlijk niet overdrijven. Een groot deel van het parcours is gewoon verhard, maar het is natuurlijk ook weer geen parcours om een pr te zetten. Tenzij je natuurlijk nooit een andere halve marathon hebt gelopen dan Egmond. Dus ik ga voor een pr!

Soepel naar de start

Met twee fietsen achterin sta ik om 11.00u bij Sophie op de stoep. We gaan weer op pad naar Egmond. Niet met de pendelbussen, want dichtbij parkeren en dan een stukje fietsen is ideaal.

Soepel als het gaat zijn we om 11.45u in de sporthal en zoeken we een plekje waar we even kunnen zitten voor de lunch. Hardlopers
Pannenkoeken met banaan, chia-zaad, kaneel, ei, melk en gebakken in kokosolie. Met deze bodem en gelletje onderweg gaan we het doen! We lopen niet samen, maar starten wel gelijk.

En van start

Het vernieuwde parcours betekent dat we nagenoeg direct het strand op gaan. En dan merk je al heel snel dat het 7 pittige standkilometers gaan worden. Ik loop nu voor de 5e keer Egmond, maar zoveel tegenwind kan ik me niet heugen. Het idee om onder de 1.40u te lopen kan wel redelijk snel de ijskast in. Naast de wind is het strand ook niet makkelijk te belopen en lukt het niet om een lekker groepje te vinden. Ik loop wel vrij makkelijk maar het lukt niet om veel harder dan 5.30 min/km te lopen.

Ton was net op tijd met het maken van de foto

Na het strand de duinen in, over camping Bakkum en toegejuicht door de ouders van Sophie, m’n schoonvader, Eveline en Piet (Wout, Tom en Thea helaas gemist), zet ik m’n weg voort om in een gemiddeld tempo van 4.40 min/km naar de finish te lopen.

Teleurstelling of toch niet

Enigszins teleurgesteld zie ik dat ik nagenoeg dezelfde tijd heb gelopen als vorig jaar. 1.45.51 ten opzichte van 1.45.09 vorig jaar. Ben ik dan toch niet beter geworden vraag ik me af…
Meer gelopen, paar kilo lichter, dat zou je toch terug moeten zien…

Maar dan hoor je ook dat de toplopers sinds 1985 niet zo langzaam waren en bekijk je wat tijden van andere lopers en kom je tot de conclusie dat ik toch beter was dan vorig jaar, alleen niet in tijd.

Vorig jaar was ik 1465e en dit jaar 994e. Dus toch wel tevreden met de progressie.

Ik ben het gele poppetje, dus kijken of ik volgend jaar bij poppetje 1 in de nek kan hijgen. Zit nu nog wel een aardig gat tussen.

Mijn positie in 2015 – 1465e

Mijn positie in 2016 – 994e

En weer naar huis

Deel van de rij

En we pakken de fietsen en zien dat we een hele goede keuze hebben gemaakt. Een
enorme rij bij de pendelbussen. Op de foto zie je slechts een deel van de rij, maar deze is zeker 4x langer. Ze kunnen beter even in de kroeg gaan zitten of lekker een hapje gaan eten… Goed idee, dus volgend jaar met de pendelbus? Nee hoor!

Borrel

Bij afwezigheid van een jacuzzi ga ik naar mijn tennisclub Marquette. Nieuwjaarsborrel! Een welverdiende afsluiting van een lekkere dag.

Nog last gehad van je rug is de meest gestelde vraag? Nee, tijdens het lopen niet. Nu wel wat stijf.

Volgende halve marathon, startbewijs gevraagd voor Schoorl

En de volgende halve marathon is die van Schoorl. Ik zou de halve doen en Sophie de 10km. Maar nou blijkt de start van de halve marathon om 11.00u te zijn en de 10km om 14.30u. Dat is natuurlijk niet handig. Em los daarvan wil Sophie toch liever de halve marathon lopen. Wie heeft er nog een startbewijs? Ruilen met een 10km startbewijs is mogelijk.

Voor de liefhebber de kilometertijden

Ronde	Duur	Afstand (km)	Gem. HF (hsm)
1.	00:04:42	1.00	0
2.	00:05:07	1.00	177
3.	00:05:10	1.00	178
4.	00:05:27	1.00	179
5.	00:05:37	1.00	179
6.	00:05:23	1.00	178
7.	00:05:36	1.00	177
8.	00:05:23	1.00	177
9.	00:04:54	1.00	178
10.	00:04:40	1.00	180
11.	00:04:58	1.00	180
12.	00:04:47	1.00	182
13.	00:04:40	1.00	182
14.	00:04:44	1.00	182
15.	00:04:43	1.00	181
16.	00:04:29	1.00	183
17.	00:04:52	1.00	184
18.	00:04:52	1.00	183
19.	00:04:47	1.00	185
20.	00:05:04	1.00	186
21.	00:04:50	1.00	186

 

Maximaal 14 km trainen

Als ik vertel dat ik een marathon ga lopen en je praat met iemand die ook loopt, dan gaat het snel over de voorbereiding en het schema. In de eerste blog gaf ik aan ‘ik doe maar wat’, maar dat is nu niet meer helemaal het geval. Ik heb een 100-dagen schema in de aanloop naar de marathon.

Gelopen in december 2015

Het schema bevat 4 trainingen per week, waarbij het niet nodig is meer dan 14km per keer te trainen. 2 trainingen op marathonhartslag een intensieve korte training en lekker vogeltjes kijken. Vogeltjes kijken kan ik ook vervangen door tennissen.

Minder kilometers. Meer ontspannen. En toch met meer effect.

Dat was de trigger om verder te gaan lezen op internet (www.sportrusten.nl), een lezing mee te pakken en het boek ‘ik hardloper’ in een adem uit te lezen.

Dit schema is niet voor de marathon professionals, maar juist voor de mensen die naast het hardlopen een baan hebben en nog andere leuke dingen willen doen. Door gericht te trainen op marathonhartslag kan je met minder kilometers volstaan en sta je fris aan de start van de marathon. De onderbouwing van het schema klopt, alleen het gevoel blijft een beetje raar dat je met slechts 14km een marathon kan lopen.

Lees voor uitleg/onderbouwing even dit artikel: https://www.sportrusten.nl/marathonrevolutie-blog/de-marathonrevolutie-en-koen-in-zn-blootje/ (Dit boek ben ik overigens nu aan het lezen).

Sportrusten workshop – december 2015

Dus nadat ik overtuigd was van het schema heb ik me inschreven voor een workshop waar mijn persoonlijke omslagpunt is bepaald. Dit omslagpunt i.c.m. mijn 10 kilometertijd bepalen mijn persoonlijke hardloopschema.

Rubber kapot

En vol goede moed train ik op hartslag en smokkel af en toe nog wat omdat ik met de hardloopgroep op zaterdag en dinsdag loop. Maar een beetje smokkelen links en rechts mag…

En loop je net op hartslag en dan stopt je hartslagmeter ermee. %#&*#@
Vervolgens kom je er achter dat een knoopcel batterij niet altijd hetzelfde is. Ken jij het verschil tussen de 2025 en de 2032? Ik zal je hier verder niet mee vermoeien, maar ze passen allebei en werken tot op heden helaas niet. Volgens de gebruiksaanwijzing moet ik de 2025 hebben en als ik deze in mijn sensor druk werkt deze ook, maar na het sluiten van het klepje niet meer. Beetje stoeien met het rubbertje en %#&*#@. Rubbertje kapot!!! Donderdagavond maar even de expertise van Intersport Veldhuis ingeschakeld. Niet direct resultaat, maar m’n horloge en band gaan terug naar Polar en ik kan een horloge met band lenen. Topservice zeg ik.

Misverstand

En voor de mensen die dachten dat het te koop aangeboden startnummer voor de halve marathon op Facebook van mij was, sorry voor het misverstand, deze deelde ik voor hardloopmaatje Garden.

Ik sta zondag aan de start om zonder ergens op te letten zo hard mogelijk naar de finish te gaan. Dus nog 1x ‘ik doe maar wat’

Een rug

Zijn er dan nog meer zaken die roet in het eten kunnen gooien? Jawel, ga met een potje tennissen door je rug! Het ging snel beter totdat het vanochtend weer flink mis ging. Ik weet niet hoe ik moet zitten, dus ik loop wat door de Waterakkers en door het huis en gooi er wat pijnstillers in. Vooralsnog ga ik ervan uit dat ik zondag gewoon de halve van Egmond kan gaan lopen.

Bijkomend voordeel van de rugproblemen is dat ik word gewezen op de mogelijkheid van een betaalbare jacuzzi (thanks JJ, we komen nog even kijken). Een jacuzzi stond al even op de wensenlijst, maar lijkt plots goed haalbaar! Zou wel eens goed kunnen zijn voor m’n rug 😉 Even sparen en keuzes maken, maar dan moet deze er kunnen komen…

 

In de olie

Hardlopen en een stad bezoeken vind ik een mooie combinatie. Straks in maart Barcelona en afgelopen oktober Parijs.

Eerste training

Zoals in m’n eerste blog al geschreven kom ik nog even terug op Parijs. Want daar zat het idee om een marathon te gaan lopen al in het hoofd en is de voorbereiding begonnen. De 20km van Parijs was mijn eerste training voor de marathon 😉

Na het eten nog even de toerist uithangen

Oktober en terrasjesweer in Parijs. Na een voorspoedige reis met 5 man in een Golf en een aan de Parijzenaren aangepaste rijstijl kwamen we heelhuids aan. Op loopafstand van de start en van de Eiffeltoren (daar is immers de start), nemen we intrek in ons via AirBnB geboekte appartement. Klein doch fijn! Gezellig met 3 dames op stap en dan slaap je vervolgens toch met Chris op de kamer, dat is teleurstellend natuurlijk…, hoewel…

Hysterische olie

Kim heeft namelijk last van haar keel, heup, slapeloosheid, heimwee, jetlag en een irritante zwager, dus gaat de koffer met wonderolie open. De zogenoemde etherische oliën. Voor bijna iedere klacht is wel een olie te vinden en in korte tijd is de slaapkamer een smeltkroes van geuren. Dus dat ik in de andere kamer slaap is zo gek nog niet.
Maar als je erin gelooft, dan werkt het. Zo geloof ik in een klodder pindakaas op je hoofd voor het slapengaan.

Thuis te volgen

Sophie, Chris, Kelly en ik kunnen ons volledig focussen op de race, want met Facebook hoeven wij niet bezig te zijn. In 11 gerichte posts van Kim kan het thuisfront genieten van ons avontuur. (Het zijn er 12, maar eentje is stiekem een post van mij).

De race

Wij zijn zeg maar niet de enige die meedoen. Een startvak met 30.000 man en met de Franse slag. De bedoeling is op volgorde van opgegeven eindtijd, maar alles staat door elkaar en past niet in het startvak. Dit mag de pret niet drukken en we gaan van start bij de Eiffeltoren om vervolgens 20km lang te genieten van de omgeving, de mensen, de muziek en van de soepele tred… Langs de Seine, door Bois de Boulogne en nog meer langs de Seine om weer te finishen bij de Eiffeltoren.

Trots en tevreden met de medailles

Picknicken met Chinezen

Na een welverdiende douche gaan we van het lekkere weer genieten. In het verlengde van de Eiffeltoren leggen we onze groene kleedjes neer en even later komen de versnaperingen. Eigenlijk zou ik me ook overal mee moeten bemoeien, want er zit geen bier en wijn bij. Kan het dan niet gezellig zijn zonder? Ja, dat kan, maar we doen het niet! Op pad om even later toch onze welverdiende wijn te nuttigen.

En dan het hoogtepunt

Wat de chinezen kunnen, dat kunnen wij beter!

Fotograferende Chinezen bij de Eiffeltoren. Wat een vermakelijk schouwspel om de met selfiesticks, telefoons en spiegelreflex camera’s bewapende chinezen foto’s te zien maken. Op zoek zijn naar het perfecte plaatje. Er is een dame en die maakt het heel bont. Twee uur lang is ze bezig om in alle poses en met alle gekochte jassen op de foto te gaan. Daarbij diverse omstanders vragen om een foto te maken en telkens afkeurend de foto opnieuw laten maken. Wat een schouwspel!!!

Wie gaat er mee?

Enthousiast geworden van het weekend vraag ik wie er een Marathon wil lopen… Dus in maart loop ik in m’n eentje de marathon van Barcelona 😉

Het was een top weekend en ik zou zo weer gaan! Thanks Kim, Kelly, Sophie en Chris.

2016

Iedereen een heel sportief, gezond en gezellig 2016 toegewenst!